Dag 16 - Arzúa - Pedrouzo

Vanochtend was ik al om 05.30u wakker en ben om iets na zessen gaan douchen. Om 07.00u samen met Heike op zoek gegaan naar een tentje om te ontbijten en daarna is het tijd om weer mijn eigen weg te gaan. Mijn looptempo ligt sowieso hoger dan dat van haar en ook tijdens het ontbijt heeft ze het over blaren (tot in detail), wat ik niet echt smakelijk vind.

Ik voel me overigens wel gezegend met het feit dat ik maar 2 kleine blaren aan mijn kleine tenen heb opgelopen tijdens de hele camino. Ik voel me ook gezegend met mijn rugzak, die me als gegoten zit, met mijn overheerlijke slaapzak mét matrasje en kussen. Ik heb er iedere avond als een roos in geslapen. En ik voel me gezegend dat mijn lichaam in optimale conditie tijdens de camino is (geen last van mijn knieën en heupen. Mijn uithoudignsvermogen is iedere dag gegroeid en ik voel me zowel lichamelijk als geestelijk helemaal top!

Heike vertrok eerder en ik heb in al mijn rust mijn koffie opgedronken en ben om 07.25u op weg gegaan. Het was nog volledig donker, met een prachtige sterrenhemel. Zeker toen het pad het bos ingang zag je geen hand voor ogen. Gelukkig liepen er meerdere pelgrims en heb ik God gevraagd om mijn voeten te leiden en daar vertrouwde ik volledig op. Na een half uur begon het langzaam licht te wordenen. Met de opkomende zon en de laaghangende nevel was het landschap waarin ik liep een fluweelzachte streling voor mijn ogen, hart en ziel: ulitem genieten.

Na een half uur, toen mijn spieren opgewarmd waren, liep ik met zeven-mijls-laarzen en ik voelde Santiago aan me trekken als een magneet.Ik explodeerde haast van de energie en liet alle andere pelgrims die een kwartier tot een half uur voor mij waren vertrokken, achter me. Om 10.00u heb ik een stop gemaaktom te plassen, een stempel te halen en een kop koffie te drinken. Het lopen ging zo lekker en voortvarend dt ik me voornam om vandaag nog Santiago binnen te lopen.

Na een kwartier pauze begaf ik me weer op weg en begon last te krijgen van een spier aan mijn linker voorbeen. Eerst had ik nog de hoop dat de pijn weg zou trekken, maar hij bleef (weliswaar werd ie iets minder, maar toch). Luisterend naar mijn lichaam besloot ik dat - volgens orginele - planning Pedrouzo voor vandaag toch mijn eindpunt zou worden. Ik was om iets na half 12 bij de gemeentelijke herberg, welke om 13.00u open zou gaan. BIj de naastgelegen supermarkt heb ik me een Italiaanse bol, rauwe ham, verse tomaat, blikje cola-ligt en bier gekocht. In de voortuin van de herberg in de heerlijke zon heb ik lekker gepicknickt: zalig!

Na het opmaken van mijn bed en een lekker douche genomen te hebben, nog wat bier gekocht en een tijdje relaxt in het zonnetje gezeten. Toen ben ik op zoek gegaan naar een grasveld om lekker op te gaan liggen en in mijn dagboek te schrijven. Mijn voeten brachten me naar de kerk van Pedrouzo: De Santa de Lalia de Arca. De kerk was gesloten en ik had het grasveld dat de kerk volledig omringde volledig voor me alleen. Goddelijk, de rust en de veedige omgeving. Op woensdag gaat de kerk pas om 19.00u open en om 19.30u is er een pelgrimmis. Op alle andere dagen gaat de kerk na de siësta weer om 17.00u open en iets voor 17.00u kwamen dan ook de nodige pelgrims aangelopen (lezen is schijnbaar moeilijk, want in het pelgrimpension stond het in 4 talen geschreven, tja!!). Tijdens het lopen heb ik ook vaker gemerkt dat mensen echte kuddedieren zijn en gewoon blind achter anderen aanlopen, terwijl de goed zichtbare gele pijlen een andere richting aangeven.

Op het grasveld voor de kerk heb ik nog een hele tijd met een 20-jarige Spanjaard uit Barcelona zitten praten. Hij sliep gisteren ook al in dezelfde herberg. Met handen en voeten en door te tekenen op papier was het mogelijk om een leuk gesprek met elkaar te voeren, want ik spreek geen woord Spaans en hij geen andere taal dan Spaans.

Ik heb zojuist gegeten bij 'Che4' in Pedrouza en het eten was Goddelijk lekker, een streling voor de tong. Vooraf meloen met rauwe ham, hoofdgerecht pikante stukje varkensvlees met de lekkerste friet en caramelpudding met volle slagroom als toetje. Grote porties en dat voor € 8,00. Ik heb werkelijk genoten van dit maal. Na nog even in mijn dagboek geschreven te hebben, de hoogste tijd om naar de kerk te gaan voor de pelgrimmis.

Bij binnenkomst wat geld in de collectebus gedaan en de stempel gezet in mijn pelgrimpas. Van de mis zelf versta ik uiteraard niets, maar ik bid gewoon op mijn eigen wijze. Ik heb geveden uit naam van mijn ouders, familie, vrienden, bekenden en alle - mij dierbare - overledenen. Uit mijn eigen naam heb ik een dankgebed opgezegd voor het feit dat ik deze reis mag en kan maken en dat deze reis in alle opzichten zo voorspoedig is verlopen, dat ik de kracht en energie heb gehad om tot aan de wachtkamer van Santiago te komen en uitsluitend heb genoten van iedere minuut. Dankbaar voor alle inzichten die de camino me heeft opgeleverd. Dat het me tot een nog mooier, sterker, liefdevcoller, respectvoller en meedogender mens heeft gemaakt en bovenal me weer laten geloven in mezelf en het universum. Dat het me gecompleteerd heeft: IK BEN EER HEEL EN EEN MET ALLES WAT IS!!

Na de mis lekker gedoucht want ik wilde vroeg naar bed. Morgen wacht op mij de afspraak met de Heilige Jacobus en ik wil uiterlijk om 07.00u beginnen met lopen. Ik verheug me!

Inzicht van vandaag: Ik ben weer heel en met alles wat is en durf weer in mezelf te geloven.

Buen Camino,
Suus