Dag 18 - Santiago de Compestella

Rond half 8 opgestaan met een lichte hoofdpijn. Ik vermoed door de stress-uitwerking die de grote stad op me had en alle indrukken die ik had opgedaan, alsmede de 2 halve liters bier van gisterenavond die ik redelijk snel heb gedronken. Gelukkig heb ik paracetamol bij me en de hoofdpijn was binnen no time weg. Na een lekker bad ben ik om 08.30u naar de ontbijtzaal gegaan, alwaar een ontbijt in de vorm van een lopend buffet op me wachtte: wat een luxe.
Na het ontbijt ben ik op pad gegaan naar een slaapplaats voor de komende nacht. Ik heb wat hulp ingeroepen van de lichtwereld - aangezien in Santiago het aantal beschikbare kamers uiterst beperkt is - om me te helpen om snel een kamer tegen een redelijke prijs te laten vinden. Ik liep naar het hotel 'A Nosa Casa' dat één straat verderop ligt en dit is tevens het hotel dat ik van 29 september - 2 oktober gebeokt gebeokt heb. Voor € 30,00 hadden ze een 1-persoonskamer met een gedeelde badkamer met één andere kamer. Ik vond het prima. Ik kon de kamer vanaf 14.00u betrekken en kon mijn rugzak tot die tijd in hotel 'Avenido', waar ik vannacht heb geslapen, laten staan. Goed geregeld dus.

Na de kamer voor vannacht betaald te hebben, ging ik op zoek naar nieuwe batterijen voor mijn fotocamera. En ook nog naar het toeristeninformatiecentrum om te informeren naar de bus naar Finesterre, als ook de bus naar het vliegveld. Binnen 20 minuten had ik alles wat ik nodig had en wat het tijd om de kathedraal, het heiligdom van Santiago, te gaan betreden.

De schoonheid en grootsheid benam me de adem; het is de mooiste en grootste kathedraal die ik ooit in mijn leven gezien heb en ik heb toch al heel wat kerken in mijn leven mogen zien. Dit is voor mij de kerk der kerken. Ondertussen was de mis van 10.00u bezig, maar het was niet echt druk en ik kon op deze manier mooie foto's maken.

Om half 11 ben ik terug naar hotel 'Avenido' gegaan om uit te checken en mijn rugzak liet ik in de lobby achter. Tijd om terug te gaan naar de kathedraal, zodat ik ruim op tijd ben voor de mis. Dit is samen met het aanraken van het gouden beeld van Santiago en het in z'n oor fluisteren van mijn 2 grootste en enige echt er toe doende verlangens - dé afsluiting van mijn camino. Hoewel ik ook ook nog een taak in Finesterre heb te verrichten. Het uitstrooien van Dayla's as in de Atlantische Oceaan en het verbranden van enkele kledingstukken die ik tijdens mijn camino heb gedragen, symboliek voor zuivering. Mijn verleden heb ik tijdens de camino al achter me gelaten en de deur dicht gedaan en de rituelen in Finesterre zijn er om de deur ook voorgoed op slot te doen. Ik hoop van ganser harte dat dit ook eenmaal thuis van kracht blijft. Ze zeggen wel dat de echte camino pas begint als je eenmaal weer thuis bent, terugstapt in je 'gewone' leven, het leven van alle dag. Dat het de kunst is om alle inzichten, die je tijdens de camino hebt verworven, weet te integreren in het leven thuis.

Voor de kathedraal heb ik een foto laten maken van mijzelf met een menselijke standbeeld van Santiago en een van een beschermengel. En dan is het tijd om de kathedraal in te gaan.
Het is iets voor half 12 en het is al behoorlijk druk. De kerk is ingedeeld in de vorm van een kruis. Salvo had me de tip gegeven om aan één van de armen van het kruis plaats te nemen, zodat - mocht het wierookvat door de kerk geslingerd worden (want dit gebeurt niet dagelijks) - ik er van daaruit het beste zicht op had.

De 'armen van het kruis' waren al vol, dan wel mensen hielden plaatsen bezet voor anderen die nog vóór de kerk of in de kerk rondliepen. Ik had bewust mijn pelgrimsstaf meegenomen om zo te laten zien dat ik geen toerist was, maar een pelgrim ben. Op de eerste rijen zaten zo te zien met name toeristen en ik ben de menin toegedaan dat de eerste rijen voor de pelgrims zouden moeten zijn. Iedereen is gelijk, maar de pelgrims zijn van ver gekomen en zijn een zware weg gegaan. Omdat er geen plaats was en ook niemand moeite deed om plaats te maken door wat dichter naar elkaar toe te schuiven, besloot ik om aan de voet van een zuil te gaan zitten. Dichter bij het altaar was niet mogelijk. Ik zat V.I.P. ;-)
Voordat de mis begon, kwam er een non naar het altaar toe gelopen en ging achter de spreekstoel staan en sprak de aanwezigen toe Helaas kon ik dit niet verstaan. Vervolgens begon zij voor te zingen en vroeg ons de tekst na te zingen, zodat we tijdens de mis mee konden zingen om zowel Santiago, als ook Jezus, als ook God te eren. Tijdens een mis in de kathedraal van Santiago zijn minstens 15 verschillende nationaliteiten aanwezig, waarvan de meesten geen Spaans spreken, vandaar het voorzingen. Toen de non begon met zingen werd ik zo door emoties overmand dat ik niet meer in staat was om mee te zingen. Deze non produceerde het mooiste gezang dat ik ooit gehoord heb. Het was alsof ik in de hemel was en toegezongen werd door een engel. Zo mooi, zo hoog, zo zuiver. Na een tijdje was ik mijn emoties weer enigszins de baas, waardoor ik mee kon zingen. Maar ik kreeg toch nog regelmatig een brok in mijn keel. De non beschikte ook nog over de nodige dosis humor, want ze gaf te kennen dat het volume dat we met z'n allen produceerden nog veel te laag was. en dus opnieuw proberen, en nog eens, en nog eens. Toen gaf ze te kennen dat ze tevreden was over de zangkwaliteiten van de aanwezigen die in het deel van de kerk zaten, waar ik zat. De mensen die in het middelgedeelte van de kerk zaten beoordeelde ze met matig en de mensen die in het deel zaten dat de andere arm van het kruis vormde had nog heel veel te verbeteren. En dus zong zij weer voor en de aanwezigen zongen haar weer na. En dit ging door totdat zij tevreden was. De mis was nog niet eens begonnen en het was nu al een onvergetelijke en ontzettend emotionele ervaring.

Toen vroeg de non ons allemaal te gaan staan en kwamen de priesters - 5 in het totaal - naar het altaar toegelopen. Aan het begin van de mis Heel indrukwekkend. Deze kerkdienst is de meest bijzondere die ik tot nu toe heb mogen bijwonen en heeft een onuitwisbare indruk bij me achter gelaten.

Na afloop van de mis was het moment daar om de trap achter het altaar te beklimmen om Santiago te omhelzen. Voor me in de wachtrij stond een Canadese man met wie ik aan de praat raakte en hij was zo galant me voor te laten gaan bij het beklimmen van de trap. Toen ik boven aan de trap kwam, keek ik tegen de achterkant van het hoofd van het gouden beeld van Santiago aan. Het staat met zijn gezicht naar het altaar toe en overziet zo de gehele kerk. Het beeld is van massief goud en de mantel die hij draagt is bedekt met edelstenen.

Toen ik Santiago omhelsde heb ik in zijn oor gesfluisterd: 'Dankjewel lieve Santiago, voor je bescherming tijdens mijn camino, dank, dank, dank! Er zijn nog 2 grote verlangens die ik heb en ik wil je vragen mij te helpen om deze in vervulling te lagen gaan. Deze 2 verlangens zijn:...........................'
Ik heb nog een kus op het beeld van Santiago gedrukt en ben - overmand door emoties; de tranen stroomden over mijn wangen - de trap aan de andere kant naar onderen gelopen. Daar kwam ik het Canadese stel tegen waarmee ik de laatste 3 nachten in dezelfde herbergen heb geslapen; hele aardige mensen. Ik heb maasr kort met ze gepraat, want ik werd nog teveel door emoties overmand en ben de kerk uitgelopen. Ik ben buiten op het voorplein van de kathedraal gaan zitten en heb zeker drie kwartier nodig gehad om alle indrukken van de afgelopen anderhalf uur te laten indalen en om mezelf weer in de hand te krijgen. Ik liep over van geluk.

Daarna heb ik mijn moeder gebeld om dat wat ik zojuist had ervaren met mijn lieve ouders te delen en weer kwamen de tranen. Tranen van geluk, liefde, dankbaarheid en nederigheid.

Na het telefoongesprek heb ik nog een tijdje op het plein zitten nagenieten. Op weg naar hotel 'Avenido' om mijn rugzak op te ha len en in te gaan checken in hotel 'A Nosa Casa' kwam ik langs talloze souvenirwinkeltjes en in de etalage van een winkeltje met allemaal bijzondere en nostaligsche sieraden werd mijn oog getrokken door een prachtig zilveren horloge en ik was op slag verliefd. Binnen vroeg ik of ik het mocht passen en het zat als gegoten, alsof het voor mij gemaakt was. Het uurwerk is Zwiters, de plaat is van parlemoer en de 3 wordt aangegeven door 3 blauwe steentjes. Ik geloof dat het opaal is. Het horloge is niet goedkoop: € 220,00, maar ik had het er graag voor over. Voor mij symboliseert het NIEUWE TIJD die is aangebroken....en dat het me altijd mag herinneren aan de camino en aan het geluk, de rust en innerlijk gevoel van vrede dat ik tijdens de camino heb ervaren. En het staat ook voor het nemen van de tijd voor dingen en het leven rustig en bewust leven.

Aangezien de batterij vervangen moest worden, kon ik het pas om 17.30u die dag ophalen. Na betaald te hebben ging ik opgetogen terug naar het hotel.

De kamer in het hotel was zeer eenvoudig, maar goed genoeg om de nacht door te brengen. Het belangrijkste vind ik dast ie schoon is. Het is een volledig rookvrij hotel; goed voor mijn gezondheid dus. Na het uitpakken van mijn rugzak ben ik in hetzelfde restaurant als waar ik gisterenavond ook had gegeten, gaan lunchen: inktvisringen met frites en salade....heerlijl. Toen ben ik naar het busstation gelopen, zodat ik morgenvroeg precies weet hoe ik moet lopen. Het is een wandeling van ongeveer een half uur. Vlak voordat ik bij het busstation was, kwam ik langs een zaak waar mooie beurzen in de etalage lagen en heb een mooie nieuwe leren beurs gekocht. Mijn ouder beurs was ook echt aan vervanging toe....helemaal versleten.

Na het bezoek aan het busstation heb ik wat door de stad geslenterd en op een martk een mooie bruine leren tas voor naar mijn werk, gezien. De rijs viel me reuze mee, € 38,00. Thuis zou ik hier minstens € 90,00 voor betalen. Als ik terug kom van Finesterre ga ik hem kopen. Terwijl ik in een tabakszaak sigaretten stond af te rekenen, stond Manuel uit Wenen ineens voor mijn neus. Hij zat met Ritz op het terras waar ik zojuist geluncht had. Zij hadden me de winkel in zien gaan en Manuel kwam me begroeten en vragen of ik met hem en Ritz mee wilde eten. Superleuk om heb beiden weer te zien. We hebben elkaar aan het begin van de camino leren kennen en aan het eind zien we elkaar weer. Tijdens het eten gezellig bijgekletst en na het eten hebben we afscheid van elkaar genomen.

Na een lekker douche heb ik rond 22.00u naar bed gegaan. Morgen na het ontbijt vertrek ik naar Finesterre (wat letterlijk het einde van de wereld betekent). Ik wil morgen fit opstaan en om 08.00u aan het ontbijt zitten.

Inzicht van vandaag:
Leef het leven rustig en neem voor alles de tijd. Geniet van alles dat je mag mee maken en ervaren en ben er dankbaar voor.

Buen Camino,
Suus